|
رقص با پروانه ها در ماهِ فروردین خوش است بارشی چون چشمِ فرهاد از غمِ شیرین خوش است با وضو از اشکِ غم در کوره راه زندگی پنجره را برگشودن برخدا و دین خوش است باترنم های باران بهار، تازه شدن سینه را پاکیزه کردن از غبارِ کین خوش است زایش بانگِ اناالحق از سُویدایِ وجود پرکشیدن از ندار بر دار بالا، این خوش است باخدا و عشق، هم پا از کران تا بیکران فاتح خود زنده بودن بر چنین آیین خوش است |
ABOUT 
غریبه ی همیشه آشنا MENU
Home
|
