|
دهانتان را به اندازه ای باز کنید که حرف در دهانتان نگذارند...
دنیا به دورِ شهرِ تو دیوار بسته است هرجمعه راه،سمتِ تو انگار بسته است کی عید میرسد که تکانی دهم به خویش؟ هرگوشه از اتاقِ دلم تار بسته است! شب ها به دورِ شمعِ کسی چرخ میخورد پروانه ای که دل به دلِ یار بسته است ازتو همیشه حرف زدن کارِ مشکلی است در میزنیم و خانه ی گفتار بسته است باید به دستِ شعر نمیدادم عشق را حتی زبانِ ساده ی اشعار بسته است وقتی غروبِ جمعه رسد، بی تو، آفتاب انگار برگلوی خودش دار بسته است میترسم آخرش تو نیایی و پرکنند درشهر: شاعری زجهان، باربسته است... |
ABOUT 
غریبه ی همیشه آشنا MENU
Home
|
